Onmeetbare Vrede

David Wilkerson (1931-2011)

Jesus het geweet dat die dissipels die soort vrede nodig gehad het wat hulle deur alle situasies sou dra. Hy het vir sy dissipels gesê: “Vrede laat Ek vir julle na, my vrede gee Ek aan julle” (Johannes 14:27). Hierdie woorde moes die dissipels verbaas het. In hulle oë was dit byna ‘n ongelooflike belofte: Christus se vrede moes hulle vrede word.

Hierdie twaalf mans was verwonderd oor die vrede wat hulle die afgelope drie jaar in Jesus gesien het. Hulle Meester was nooit bang nie. Hy was altyd kalm, en nooit ontstel deur enige omstandighede nie.

Ons weet dat Christus in staat was tot geestelike woede. Soms was Hy ontroer en het geweet hoe om te huil. Maar Hy het sy lewe op aarde gelei as ‘n man vol vrede. Hy het vrede met die Vader gehad, vrede in die aangesig van versoeking, vrede in tye van verwerping en bespotting. Hy het selfs vrede gehad tydens storms op see, terwyl Hy op die dek van die boot geslaap het en ander van vrees gebewe het.

En Jesus het hierdie manne dieselfde vrede belowe. Toe hulle dit hoor, moes die dissipels mekaar verbaas aangekyk het: “Bedoel u, ons gaan dieselfde vrede hê as Hy? Dit is fenomenaal.”

Jesus het bygevoeg: “Nie soos die wêreld gee, gee Ek aan julle” (Johannes 14:27). Dit sou nie die sogenaamde vrede van ‘n gevoellose, benewelde samelewing wees nie. Dit sou ook nie die tydelike vrede van die rykes en beroemdes wees wat gemoedsrus met materiële dinge probeer bekom nie. Nee, dit was die ware vrede van Christus self, ‘n vrede wat alle menslike verstand te bowe gaan.

Toe Christus die dissipels sy vrede belowe het, was dit asof Hy vir hulle en vir ons vandag gesê het: “Ek weet dat julle die tye wat julle beleef nie begryp​​nie. Julle verstaan ​​nie die Kruis en die lyding wat Ek op die punt staan​​om te beleef nie. Maar Ek wil julle hart by ‘n plek van vrede bring. Julle sal dit wat kom nie kan verdra sonder dat Ek dat julle my blywende vrede in julle het nie. Julle moet my vrede hê.”

Tags